ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΟΡΧΕΩΣ

Αρχική  /  ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΟΡΧΕΩΣ
Πόσο συχνός είναι ο καρκίνος του όρχεως;

Ο καρκίνος του όρχεως αφορά περίπου το 1,5% των νεοπλασμάτων στους άνδρες. Η πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι άνδρες 20-40 ετών.

Ποια είναι η αιτιολογία του;

Στους αιτιολογικούς παράγοντες περιλαμβάνονται η κρυψορχία, επίδραση ουσιών με οιστρογονική ή αντιανδρογονική δράση στην ενδομήτρια ζωή, οικογενειακό ιστορικό, ιστορικό καρκίνου στον ετερόπλευρο όρχι, τραύματα, συνεχείς φλεγμονές, συνεχής έκθεση σε χημικές ουσίες (φαινόλες, λιπάσματα, άσβεστο, καπνό).

Υπάρχουν διάφοροι τύποι καρκίνου του όρχεως;

Σε γενικές γραμμές τα νεοπλάσματα του όρχεως  διακρίνονται σε όγκους από γεννητικά κύτταρα (σεμίνωμα, σπερματοκυτταρικό σεμίνωμα, μη σεμινωματώδεις όγκοι – εμβρυϊκό καρκίνωμα, χοριοκαρκίνωμα, όγκος λεκιθικού ασκού, τεράτωμα, μικτοί όγκοι -, ενδοσωληναριακή νεοπλασία) και σε όγκους γεννητικής ταινίας/στρώματος (όγκος από κύτταρα Sertoli, όγκος από κύτταρα Leydig, μικτοί – γοναδοβλάστωμα).

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Η πιο συνηθισμένη κλινική εικόνα είναι αυτή της ανώδυνης ψηλαφητής σκληρίας στον όρχι. Πιο σπάνια είναι η φλεγμονώδης εικόνα και ακόμα πιο σπάνια η γυναικομαστία.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Στη διάγνωση της νόσου σημαντικό ρόλο παίζει η φυσική εξέταση, το υπερηχογράφημα του όρχεως ή η μαγνητική τομογραφία, σε περιπτώσεις που το υπερηχογράφημα δεν είναι σαφές, και οι αιματολογικές εξετάσεις (δείκτες AFP, βhCG, LDH).

Ποια είναι η αντιμετώπιση του καρκίνου του όρχεως;

Πρωταρχικό βήμα στην αντιμετώπιση του καρκίνου του όρχεως είναι η ορχεκτομή (όσο πιο γρήγορα γίνεται από τη στιγμή της διάγνωσης). Η σταδιοποίηση της νόσου μπορεί να γίνει και μετά το χειρουργείο και περιλαμβάνει αξονική τομογραφία θώρακα και άνω κάτω κοιλίας. Ανάλογα με τον ιστολογικό τύπο του καρκίνου και το στάδιο υπάρχουν συμπληρωματικές θεραπείες, όπως η χημειοθεραπεία, η ακτινοβολία και ο χειρουργικός λεμφαδενικός καθαρισμός. Συνήθως, ακόμα και για προληπτικούς λόγους μπορεί να ακολουθήσει μικρής διάρκειας χημειοθεραπεία.
Μετά το χειρουργείο της ορχεκτομής η παρακολούθηση του ασθενή είναι πολύ στενή (τρίμηνη για τα πρώτα δύο χρόνια και μετά ετήσια εφ᾽όρου ζωής).