Τι είναι η στυτική δυσλειτουργία;
Η στυτική δυσλειτουργία (ΣΔ) ορίζεται ως η επίμονη αδυναμία επίτευξης και διατήρησης επαρκούς στύσης για να επιτραπεί ικανοποιητική σεξουαλική απόδοση. Η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να επηρεάσει τη σωματική και ψυχοκοινωνική υγεία και μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των πασχόντων και των συντρόφων τους. Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι η ΣΔ μπορεί επίσης να είναι μια πρώιμη εκδήλωση της στεφανιαίας νόσου και της περιφερικής αγγειακής νόσου. Επομένως, η ΣΔ δεν θα πρέπει να θεωρείται μόνο ως ζήτημα ποιότητας ζωής, αλλά και ως πιθανό προειδοποιητικό σημάδι καρδιαγγειακής νόσου.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Στη διάγνωση της νόσου σημαντικό ρόλο παίζει η λήψη σωστού ιατρικού και σεξουαλικού ιστορικού (έναρξη προβλήματος, παρουσία νυχτερινών στύσεων, παθήσεις ουροποιητικού, ενδοκρινολογικού, νευρολογικού, καρδιαγγειακού συστήματος, ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη, στρεσογόνοι παράγοντες, λήψη φαρμάκων και ουσιών), η φυσική εξέταση και διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις (σάκχαρο αίματος, λιπιδαιμικό προφίλ, τεστοστερόνη). Σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζεται περαιτέρω έλεγχος με εξειδικευμένες εξετάσεις.
Ποια είναι η θεραπευτική αντιμετώπιση;
Πριν από οποιαδήποτε θεραπευτική πρόταση πρέπει να προσδιοριστούν οι ανάγκες και οι προσδοκίες των ασθενών και κατά πόσο αυτές είναι εφικτές.
- Ο πρώτος άξονας της θεραπευτικής αντιμετώπισης είναι η αλλαγή συνηθειών της καθημερινότητας (lifestyle), όπως η διακοπή του καπνίσματος, η απώλεια βάρους, η έναρξη φυσικής άσκησης, η μείωση του άγχους και η απουσία στρεσογόνων παραγόντων. Σε ορισμένες περιπτώσεις η ψυχολογική υποστήριξη από ειδικό είναι επιβεβλημένη.
- Ο δεύτερος άξονας είναι η φαρμακευτική αγωγή και συγκεκριμένα οι αναστολείς της 5 φωσφοδιεστεράσης (PDE5 inhibitors)(σιλδεναφίλη, ταδαναφίλη, βαρδαναφίλη, αβαναφίλη). Ο ασθενής θα πρέπει να ενημερώνεται πλήρως από τον ουρολόγο του για τη σωστή λήψη του φαρμάκου και των πιθανών ανεπιθύμητων ενεργειών του. Σε περιπτώσεις αποτυχίας των PDE5 αναστολέων προτείνεται η τοπική εφαρμογή ενδοουρηθρικά αλπροσταδίλης, η χρήση συσκευών δημιουργίας κενού και πιο συχνά η εφαρμογή ενδοπεϊκών ενέσεων παραγόντων που προκαλούν στύση (αλπροσταδίλη, παπαβερίνη).
- Ο τρίτος και τελευταίος άξονας είναι η τοποθέτηση ενδοπεϊκής πρόθεσης. Η τοποθέτηση της πρόθεσης είναι ένα απαιτητικό χειρουργείο με αρκετές επιπλοκές και επειδή καταστρέφεται ουσιαστικά ο στυτικός ιστός του πέους, είναι και μη αναστρέψιμο.